سوال یکی از همکاران:

باسلام و ادب 
يه سوال داشتم از خدمتتون
باتوجه به اينكه اخذ رضايت از بيمار توسط پزشك قانوني در همه موارد الزامي نيست،آيا دستورالعمل يا قانون صريحي وجود داره كه دقيقا تعيين كرده باشه در چه مواردي پزشك معالج حتماً بايد براي اخذ رضايت و برائت درخواست مشاوره پزشك قانوني نمايد؟
ودرصورتي كه رضايت از طريق پزشك قانوني از بيمار اخذ شود و به دليل قصور پزشك ،مشكلي براي بيمار ايجاد شود آيا پزشك رفع اتهام مي شود؟يعني اخذ رضايت توسط پزشك قانوني،براي پزشك مصونيت ايجاد ميكند؟
اساسا اخذ رضايت توسط پزشك قانوني براي پزشك معالج چه منفعتي را حاصل مينمايد(در شرايطي كه فرم رضايت آگاهانه در بيمارستان توسط بيمار ،تكميل مي شود و بيمار تماماً توسط پزشك معالجش از عوارض احتمالي درمان خود آگاه است) ودر صورتي كه رضايت توسط پزشك قانوني اخذ نشود آيا پزشك معالج محكوم مي شود؟

همکار گرامی درود بر شما:

پاسخ سوال شما را در چند قسمت خواهیم داد.

اول: فرق است میان پزشک قانونی  و متخصص پزشکی قانونی!
پزشکی که در سازمان پزشکی قانونی شاغل است را پزشک قانونی می نامند که این فرد ممکن است پزشک عمومی باشد یا متخصص پزشکی قانونی 
در سالهای اخیر متخصصین پزشکی قانونی در مراکز درمانی مشغول ارائه خدمات درمانی (در مبحث مسمومیتها) و یا ارائه خدمات مشاوره ای تخصصی قانونی و پزشکی قانونی هستند. 
گرچه ممکن است بسیاری از متخصصان پزشکی قانونی شاغل در سازمان پزشکی قانونی بوده و به عبارتی پزشک قانونی باشند ولی این افراد هرگز تحت عنوان پست سازمانی خود در مراکز درمانی کار نمی کنند. 
به عبارت ساده تر تنها متخصصان پزشکی قانونی در مراکز درمانی فعالیت می کنند و نه پزشکان قانونی 
بنابراین اخذ رضایت و برائت توسط متخصص پزشکی قانونی ( و نه پزشک قانونی) صورت می گیرد.
متخصصین پزشکی قانونی نیز موظف هستند که در زمان حضور بر بالین بیمار به این نکته مهم اشاره نمایند تا مبادا بیمار یا همراهان وی اشتباهاً فکر کنند که فردی، از سازمان پزشکی قانونی برای اخذ رضایت و برائت بر بالین بیمارحاضر شده است.

دوم: وظیفه اخذ رضایت و برائت در درجه اول با خود پزشک معالج است و نه پرستار، منشی بخش یا هر کس دیگر!

سوم: اخذ رضایت و برائت توسط پزشک معالج و یا متخصص پزشکی قانونی هیچ ارجحیت و برتری به یک دیگر ندارد.
اشتباه بزرگ همکاران این است که فکر می کنند اگر رضایت و برائت توسط متخصصِ پزشکی قانونی اخذ گردد   این امر موجب حمایت بیشتر از کادر درمانی در مراجع قضایی و انتظامی می گردد در حالی که چنین امری واقعیت ندارد و تنها چیزی که از نظر کارشناسان کمیسیونها و نیز مراجع قضایی اهمیت دارد اخذ رضایت و برائت علمی و قانونی است.

اما درموارد بسیاری پزشک معالج به دلایل مختلف صلاح می داند که فرد دیگری (پزشک ثالث) نیز از بیمار اخذ رضایت و برائت نماید برای مثال در :
-- بیماران کامپلیکه 
 --بیماران مدعی و مرافعه جو
-- اقدامات تشخیصی و درمانی تهاجمی که با ریسک بسیار بالایی همراه است 
--بیمارانی که با توضیحات پزشک معالج توجیه نمی شوند
-- بیمارانی که به احتمال بسیار بالا بعد از عمل دچار مشکل می شوند 
--بسیاری از موارد که پزشک معالج نمی داند چه باید بکند برای مثال کودکی که قرار است عمل جراحی شود ولی پدر وی در آن زمان جهت اخذ رضایت و برائت حاضر نیست 
-- وبسیاری موارد دیگر
در چنین مواردی متخصصین پزشکی قانونی که با قوانین مربوط به امر درمان و سیر قانونی اخذ رضایت و برائت علمی و قانونی کاملاً آشنا هستند می توانند کمک بزرگی به کادر درمانی نمایند  

چهارم : اخذ رضایت و برائت توسط متخصص پزشکی قانونی نه مانع طرح شکایت بر علیه کادر درمانی می گردد و نه موجب تبرئه کادر درمانی! 
مسلماً اگر کادر درمانی در ارائه خدمات پزشکی مرتکب قصور شده باشند محکوم و مورد مجازات قانونی و انتظامی قرار خواهند گرفت حتی اگر یک متخصص پزشکی قانونی از بیمار و همراهان وی اخذ رضایت و برائت کرده باشد.                                                                                      https://t.me/dadmehr_org