پرونده این هفته مربوط به پیر مردی است که توسط خانواده به یک مرکز نگهداری سالمندان آورده شده است پیر مرد مذکور به علت ابتلا به دیابت پیشرفته و فشار خون بالا دچار سکته مغزی و پلژی در سمت راست بدن خود شده است که خانواده توانایی نگهداری وی را در منزل نداشته اند لذا وی را به این سرای سالمندان سپرده اند. به علت بی تحرکی و عدم توانایی بیمار در جابجایی خود، در ناحیه ساکروم وی bed sore تشکیل می شود که کادر درمانی بلافاصله اقدامات لازم جهت رفع این مشکل را انجام می دهند ولی با توجه به عدم همکاری بیمار و دیابت پیشرفته وی زخم مذکور نه تنها بهبود نمی یابد بلکه بزرگتر هم می شود. فرزندان مددجو در جریان امر قرار می گیرند و ضرورت ارجاع بیمار به بیمارستان برای پیگیری جدّیتر و درمان مناسب به ایشان تذکر داده می شود ولی خانواده با این استدلال که اولاً این مشکل در زمان حضور پدرشان در این مرکز ایجاد شده است و سرای سالمندان باید هزینه های بیمارستان را بپردازند و در ثانی هزینه بیمارستان به دلیل نداشتن پوشش بیمه بسیار بالاتر از توان مالی خانواده است ، با ارجاع بیمار به بیمارستان مخالفت می کنند بعد از 20 روز به علت بزرگتر شدن bed sore مذکور به ناچار سرای سالمندان بیمار را به بیمارستان منتقل می نماید بیمار در بیمارستان تحت مراقبت لازم و عمل جراحی قرار می گیرد و در نهایت علی رغم دو هفته درمان فوت می نماید فرزندان بیمار از سرای سالمندان شکایت کرده و مدعی می شوند که در خصوص وضعیت بحرانی پدرشان و نیز ضرورت ارجاع وی به بیمارستان اطلاعی به ایشان داده نشده است لذا نسبت به تعلّل سرای سالمندان نسبت به ارجاع وی شاکی هستند در کمیسیون مربوطه پزشک سرای سالمندان و مسئول فنی آن مرکز به دلیل عدم درمان مناسب و نیز عدم توانایی در ارائه مدارک لازم در خصوص عدم موافقت خانواده نسبت به ارجاع بیمار به بیمارستان محکوم می شوند . اگر از صحت یا سقم ادعای همراهان بیمار و نیز کادر سرای سالمندان بگذریم از این پرونده می توان درس بزرگی گرفت که اگر تمامی موارد و رویدادها در پرونده بالینی بیمار ثبت شده بود و در ضمن عدم موافقت همراهان بیمارنسبت به ارجاع وی به بیمارستان به صورت کتبی ازایشان اخذ می گردید مسلماً محکومیت کادر درمانی رفع شده یا تخفیف می یافت. یادمان باشد از جمله وظایف بسیار مهم کادر درمانی ثبت تمامی وقایع و اتفاقات روی داده در پرونده بالینی بیماران است.