پرونده این هفته مربوط به بیماری است که به علت ترومای وارده به بینی به متخصص ENT مراجعه نموده است از درد بینی شاکی است و فکر می کند که به دلیل مشتی که توسط یکی ازهمکارانش به بینی وی اصابت کرده است دچار شکستگی بینی شده است. بیمار از نظر سطح سواد و پایه اجتماعی در حد پایینی است و از آن دست افرادی است که ما پزشکان گاه فکر می کنیم که توضیح دادن مسائل به آنها هیچ نتیجه ای نخواهد داشت. پزشک معالج با بررسی های انجام داده و گرافیهای درخواست شده به این نتیجه می رسد که بینی بیمار شکستگی ندارد ولی یک Septal deviation بسیار واضح و شدید دارد که باعث سینوزیتهای مکرر و انسداد مزمن بینی وی شده است لذا بدون اینکه علت انجام عمل جراحی را به بیمار بگوید ، وی را تحت عمل جراحی قرار می دهد و بعد از یک روز بیمارمرخص شده و به منزل میرود. تمامی مشکلات تنفسی و سینوزیتهای مکرر بیمار نیز رفع می گردد. چندین ماه از این ماجرا می گذرد بیمار به علت مشکلی که با همکارش پیش می آید قصد طرح شکایت بر علیه وی می نماید و مرجع قضایی نیز وی را به پزشکی قانونی معرفی می کند و پزشکی قانونی نیز پرونده بالینی بیمار را از بیمارستانی که عمل جراحی صورت گرفته درخواست می کند. در اینجاست که بیمار متوجه می شود که بینی وی شکستگی نداشته است و برای وی این سوال بزرگ مطرح می گردد که اگر بینی من شکستگی نداشت پس چرا پزشک مرا عمل کرد؟! و چنین نتیجه می گیرد که پزشک با هدف تحمیل هزینه بی مورد، وی را تحت عمل جراحی قرار داده است و از بابت هزینه های عمل جراحی و نیز سختی و عذاب ناشی تامپون بینی که چند روزی خواب و خوراک را از وی گرفته بود از پزشک شکایت می کند. گرچه انجام این عمل جراحی برای چنین بیماری بسیارلازم به نظر می رسد ولی چون بدون اطلاع و اجازه بیمار انجام گرفته است مسلماً قابل دفاع در مراجع قانونی نخواهد بود در نهایت پزشک برای مدتی در گیر این پرونده گردید. بسیار منطقی به نظر می رسد که پزشکان محترم، مدت زمانی را صرف ارائه اطلاعات به بیماران خود بنماید تا بیمار با آگاهی و اراده خود پذیرای اقدامات درمانی باشد. یادمان باشد بیمار حق دارد که بداند و ما مجاز به گرفتن این حق از وی نیستیم