به اواخر سال نزدیک می شویم. سال دیگری از عمرامان می گذرد و کاملاً مشخص است که سال 1390 نیز مانند سالهای گذشته برای ما پزشکان و نیز سایر کادر درمانی سراسر تلاش و زحمت و بیخوابی بوده است درکنارِ این همه تلاش و زحمت ما، سپیدجامگان، افراد دیگری نیز هستند که صبورانه در کنار ما بوده اند و شاید هرگز لب به گلایه و شکایت نگشوده اند. همسرانی که کمتر روزی را در کنار ایشان بوده ایم و فرزندانی که کمتر شبی را با آنها شام خورده ایم و یا موقع خوابیدنشان در کنارشان بوده ایم و با بوسه ای پدرانه یا مادرانه به آنها شب به خیر گفته ایم و یا قصه کودکانه ای را در گوش این عزیزانمان زمزمه کرده ایم تا به خواب روند. مسلماً تمامی پزشکان و نیز خانواده ایشان چشم به راه فرارسیدن نوروز و داشتن چند روزی تعطیلی و استراحت هستیم (البته اگر کشیک یا آنکال نباشیم) اما در این آخرین روزهای سال باید توجه شما عزیزان را به نکته مهمی جلب نمایم که بی توجهی به آن گاه باعث بروز حادثه غیر قابل جبرانی می گردد که این نکته خصوصاً همکاران جراح را درگیر خود می نماید. بسیار ضروری به نظر می رسد که همکاران محترمِ جراح که قصد دارند از تعطیلات نوروز خود استفاده کنند و به مسافرت بروند از حدود 20 اسفند ماه، دیگر عمل جراحی غیر اورژانسی را نپذیرند چرا که انجام عمل جراحی توسط جراح مساوی با پذیرش تمامی عوارض احتمالی ایجاد شده ناشی از آن است و اگر بیماری متعاقب عمل جراحی دچار عارضه ای گردد که نیاز به دخالت و اقدامات توسط پزشک معالج داشته باشد ، پزشک موظف به ارائه این خدمات است و مسلماً عدم حضور پزشک به دلیل مسافرت در هیچ محکمه ودادگاهی قابل پذیرش نخواهد بود. اما پاره ای از همکاران جراح تا واپسین روزهای سال نیز بیماران خود را به اتاق عمل می برند و سپس این بیماران را به همکاران دیگر می سپارند و خود به سفر می روند که در چنین مواردی نیز احتمال ایجاد عوارض و عدم ارائه خدمات درمانی مناسب وجود دارد چرا که پزشکِ جانشین ممکن است کاملاً در جریان وضعیت بالینی بیمار و اقدامات جراحی انجام شده نباشد و این امر نیز باعث بروز مشکلاتی برای بیمار گردد که مسلماً پزشک را نیز در خطر شکایت قرا می دهد لذا به همکاران جراح توصیه می شود در روزهای آخرینِ سال جراحیهای غیر اورژانس انجام ندهند و به قول معروف در دقیقه نود گل نزنند.