تصور کنید که اتومبیلی را خریداری کرده اید. مسلماً اولین امری که بر خود لازم می دانید بررسی وضعیت بیمه این اتومبیل است چرا که استفاده از اتومبیل مثلاً در شهری به شلوغی تهران بسیار پر مخاطره و پر از حادثه می باشد و به قول معروف بیرون رفتن آدم با خودش و سالم بازگشتن با خداست. مسلماً هرچه شما به عنوان یک راننده با تجربه از تبحر لازم در امر رانندگی بر خوردار باشید باز هم بیمه شخص ثالث را برای وسیله نقلیه خود لازم می دانید. بسیار پیش آمده است که مدت بیمه اتومبیلی به اتمام رسیده است و راننده تا زمان تمدید بیمه مذکور اتومبیل خود را در پارکینگ نگه داشته و آن را حرکت نداده است. حال سوال اساسی این است که چرا ما کادر درمانی نسبت به وضعیت شغلی خود و نیزمسئولیت حرفه ای مربوط به شغل خود تا این حد بی توجه و بی تفاوت هستیم مسلم بدانید که خطر ناشی از مسئولیت حرفه ای در حرفه پزشکی و حرف وابسته به آن کمتر از خطر احتمالی تصادفات رانندگی نیست. اما اصل ماجرا: خانمی در یکی از مراکز درمانی به علت آغاز دردهای زایمان تحت نظر همکار ماما بستری می شود متأسفانه به علت سهل انگاری این همکار و عدم توجه کافی، افت قلب نوزاد مورد توجه قرار نمی گیرد و در نتیجه علی رغم انجام سزارین با تأخیر، نوزاد پسر با آپگار پایین به دنیا آمده که بعد از چند ساعت در NICU فوت می نماید. والدین نوزاد از کادر درمانی شکایت می کنند و در نهایت همکار ماما به قصور به میزان 80% محکوم می گردد اگر از مشکلات و مسائل روحی ـ روانی و وجدانی این رخداد تلخ بگذریم. مشکل دیگری نیز وجود دارد که مامای مذکور تمدید بیمه مسئولیت حرفه ای خود را فراموش کرده و در نتیجه در زمان بروز حادثه بیمه نبوده است و با توجه به فوت نوزاد در ماه حرام، ماما به پرداخت دیه به مبلغی بالغ بر هفتاد میلیون تومان محکوم شده است و مسلماً این یک فاجعه در زندگی چنین فردی خواهد بود برای مثال اگر درآمد این همکار ماما را ماهانه دو میلیون تومان در نظر بگیریم ایشان باید برای حداقل سی و پنج ماه در آمد خود را جهت پرداخت دیه کنار بگذارد البته اگر پدر نوزاد فوت شده پرداخت اقساطی دیه را بپذیرد! لذا به همکاران محترم توصیه می شود که به تاریخ خاتمه بیمه مسئولیت حرفه ای خود و زمان تمدید آن توجه بیشتری داشته باشند.