بسیار پیش می آید که بیماری بعد از طی نمودن دوره درمان خود به هر علت بیمارستان را ترک نمی کند برای مثال خود را همچنان بیمار می داند، کسی برای ترخیص وی مراجعه ننموده است یا بیمار اصلاً کسی را ندارد که برای ترخیص وی مراجعه نماید همچنین در مواردی نیزبیمار اصلاً قصد ترک مرکز درمانی را ندارد کجا بهتر از یک تخت گرم و نرم با سه وعده غذا آن هم در فصل سرد زمستان! بهزیستی نیز برای جذب افراد بیخانمان یا بیمارانی از این دست شرایط خاص خود را دارد به گونه ای که چنین افرادی به راحتی نمیتوانند از طرف بیمارستانها به بهزیستی منتقل گردند. در چنین شرایطی است که علاوه بر عدم ترک بیمارستان از طرف بیماریک مشکل اساسی دیگر پیش می آید. پزشک معالج بیمار را ترخیص می کند و پرونده بیمار به حسابداری ارسال می گردد و مسلماً کاردکس وی نیز جمع می شود ولی به دلایلی که در بالا گفته شد بیمار همچنان در بخش است در چنین حالتی مشخص نیست که چه مدت زمان دیگری بیمار در بیمارستان باقی می ماند و مسلماً چنین فردی بیشتر به یک مهمان شبیه است تا با یک بیمار! در این وضعیت دستورات پزشک و نیز کاردکسی وجود ندارد و عملاً بیمار مرخص شده است حال سوال این است که آیا بیمارستان در قبال چنین فردی مسئولیت دارد و یا خیر و در نهایت چه باید کرد؟ زمانی که فردی به عنوان بیمار در بیمارستان بستری می گردد ، یک قرار داد و تعهد ضمنی بین مرکز درمانی و بیمار منعقد گردیده است که مرکز درمانی متعهد به ارائه خدمات درمانی و در کنار آن خدمات دیگر از جمله تخت بستری، محیط مناسب، غذا و ... می شود و این قرار داد و تعهد تا زمانی که بیمار در این مرکز درمانی بستری است و حضور دارد پابرجاست لذا برای بیماری که ختم درمان وی اعلام شده ولی به هر دلیل بیمارستان را ترک نکرده است یا نتوانسته ترک کند ارائه خدمات مذکور باید همچنان ادامه یابد تا بتوان در اولین فرصت راهکار مناسبی برای ترخیص بیماریافت. در چنین حالتی باید پرونده بیمار به بخش بازگردانده شود و کاردکس جدید برای وی گذاشته شده و داروهای احتمالی که لازم است به وی داده شود برای مثال فردی که مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی است و حال به علت شکستگی استخوانهای ساق در بیمارستان بستری شده است و بعد از ختم درمان همچنان در بیمارستان باقی مانده است باید تا لحظه ای که در بیمارستان است داروهای قلبی خود را دریافت دارد.