در یک مرکز درمانی، بیمار جوانی Arrest می کند و بلافاصله تیم احیاء بر بالین بیمار حاضر و CPR آغاز می گردد و برای مدت نسبتاً طولانی CPR ادامه می یابد ولی متأسفانه هیچگونه علایم حیاتی در بیمار ظاهر نمی شود و بعد از گذشت حدود یک ساعت تیم احیاء به این نتیجه می رسد که دیگر امیدی به بازگشت بیمار فوت شده وجود ندارد لذا تصمیم به ختم CPR می گیرند برادر بیمار که در طی این مدت شاهد فعالیت تیم احیاء بوده است اقدام به طرح شکایت از کادر درمانی نسبت به خاتمه زود هنگام عملیات احیاء می کند. اما سوال بسیار مهمی که مطرح می باشد این است که تا چه زمان باید CPR یک بیمار را ادامه داد و چه کسی اجازه دارد ختم عملیات احیاء را اعلام نماید ؟ پاره ای از رفرنسهای معتبر پزشکی مدت زمان انجام CPR را حداقل 30 الی 45 دقیقه ذکر نموده اند مشروط بر اینکه در طی مدت احیاء ، هیچگونه علایم حیاتی در بیمار ظاهر نگردد شاید بتوان ختم زودتر از استاندارد عملیات احیاء در یک بیمار را تا حدودی به یوتانازی نزدیک دانست و از این طریق تیم احیاء را مورد سوال و بازخواست قرار داد اما نکته ای را که باید به آن اشاره نمود این است که انجام و ادامه عملیات احیاء در هر بیمار بستگی به خصوصیات و شرایط خاص آن بیمار دارد ونمی توان برای تمامی موارد و تمام بیماران یک معیار و یک زمان مشخص را تعریف نمود شاید توجه به معیار" امید به ادامه زندگی" در چنین بیمارانی بسیار کمک کننده باشد برا ی مثال دو بیمار زیر را با یکدیگر مقایسه نمایید بیمار اول: پیر مردی است که مبتلا به سرطان متاستاتیک پروستات می باشد و در حال حاضر Arrest نموده است بیمار دوم جوان 20 ساله ای است که به علت برق گرفتگی دچار ایست ناگهانی قلبی تنفسی شده است گرچه قانوناً هر دو بیمار فوق را لزوماً باید CPR نمود ولی مسلماً انجام CPR طولانی برای بیمار اول را کمتر پزشکی توصیه می نماید ولی در مورد بیمار دوم تقریباً همه پزشکان معتقد به ادامه CPR برای مدت طولانی تر از زمان 30 دقیقه و حتی بعضاً ادامه عملیات احیاء برای چند ساعت می باشند در واقع معیار اصلی برای ادامه یا خاتمه CPR ، نظر تیم احیاء و در رأس آن رئیس این تیم یعنی پزشک می باشد و یادمان باشد که مسئول پاسخگویی به شکایات احتمالی در این خصوص نیز در درجه اول همین رئیس تیم احیاء است