همه ما بر این نکته مهم اذعان داریم فرزنداني كه خارج از محیط خانواده تربيت و بزرگ شوند در معرض بحرانهاي عاطفي و روحي بسياري قرار خواهند گرفت . لذا با وجود آنكه مؤسسات خيريه قانوناً موظف به نگهداري كودكان بي سرپرست مي باشند، قانونگذار با تصويب مقررات قانوني خاصی سرپرستي كودكان بي سرپرست را تحت شرايطي به زوجين فاقد فرزند واگذارنموده تا آنان در دامان پرمهر و عطوفت والدین مجازي خود پرورش یابند که بر این امر خطیر نام فرزند خواندگی نهاده شده است
تعریف قانونی فرزند خواندگي :هر زن و شوهر مقيم ايران در صورت توافق با يكديگر مي توانند سرپرستي طفل صغير را بعهده بگيرند مشروط بر آنكه منافع مادي و معنوي طفل را تأمين نمايند .
شرايط زوجين براي فرزند خواندگي
1 – پنج سال تمام از تاريخ ازدواج آنها گذشته و آنها در اين مدت صاحب فرزندي نشده باشد .
2 – سن يكي از آنها حداقل 30 سال تمام باشد .
3 – زوجين سابقه محكوميت كيفري مؤثر نداشته باشد .
4 – هيچ يك از زوجين محجور نباشند.
5 – زوجين صلاحيت اخلاقي لازم را داشته باشند .
6 – زوجين يا يكي از آنها امكان مالي براي نگهداري كودك بي سرپرست را داشته باشد .
7 – هيچيك از آنان مبتلا به بيماري واگير صعب العلاج نباشند .
8 – معتاد به الكل ، مواد مخدر و يا ساير اعتيادات مضر نباشد .
شرايط طفلي كه به سرپرستي واگذار مي شود :
1 – سن طفل كمتر از 12 سال باشد.
2 – هيچيك از والدين و يا جد پدري كودك شناخته نشده يا در قيد حيات نباشد و يا آنكه از كودكاني باشند كه به مؤسسات خيريه سپرده شده و سه سال تمام پدر و مادر يا جد پدري او مراجعه نكرده باشند.
دادگاه در دو مرحله به تقاضاي فرزند خواندگي رسيدگي و مبادرت به صدور رأي مي كند.
1. دادگاه چنانچه زوجین را صالح تشخص دهد قراري تحت عنوان سرپرستيِ آزمايشيِ زوجين صادر و كودك را موقتاً به آنان تحويل مي دهد . در مدت آزمايشی چنانچه دادگاه زوجين را صالح براي سرپرستي كودك تشخيص ندهد مي تواند قرار صادره را فسخ نمايد و البته زوجين نيز در مدت آزمايشي مي توانند انصراف خود را از سرپرستي كودك اعلام نمايند.
2.صدور حكم سرپرستي دائم
چنانچه دادگاه زوجين را از جهات اخلاقي و مادي واجد شرايط تشخيص دهد مبادرت به صدور حكم سرپرستي دائمي می نماید