زنی در یک مرکز درمانی ،نوزاد دختری را به دنیا می آورد فردای آن روز مادر بدون ارائه مدارک هویت معتبر بیمارستان را ترک می کند ولی نوزاد همچنان بستری می باشد و این در حالی است که هنوز گواهی ولادت برای نوزاد صادر نشده است چند روز بعد متخصص اطفال، نوزاد را مرخص می کند و خانمی که مدعی است ،مادر نوزاد است ضمن ارائه شناسنامه خود و همسرش در خواست صدور گواهی ولادت می نمایند. کادر درمانی نیز بر اساس مدارک هویت موجود که با نام مادر در پرونده بالینی همخوانی دارد گواهی ولادت صادر نموده و نوزاد را به همراه گواهی ولادت تحویل این زوج می دهند. اما اصل ماجرا: زن معتادی که در اثر یک رابطه نامشروع باردار شده است با خانواده ای که بچه دار نمی شوند وارد مذاکره می گردد و قرار می شود که به ازای دریافت مبلغی ، کودک را بعد از تولد، تحویل این زوج نابارور دهد اما مشکل اصلی تهیه گواهی ولادت به نام این زوج است! برای حل این مشکل زن باردار در موعد زایمان به بیمارستان مراجعه نموده ودر زمان پذیرش مشخصات زن نابارور را به جای نام واقعی خود ارائه می نماید و در واقع پرونده بالینی به نام زن نابارور تنظیم می شود و نه به نام مادر واقعی نوزاد! مادر واقعی که معتاد است فردای زایمان با اصرار بیمارستان را ترک می کند ولی نوزاد به علت withdrawal syndrome بستری می ماند . زوج نابارور بعد از چند روز مراجعه و در خواست تحویل نوزاد و صدور گواهی ولادت می کنند و بدین ترتیب به هدف غیر قانونی خود، مبنی بر صدور گواهی ولادت با مشخصات خود می رسند. ماجرای خرید و فروش نوزاد و اخذ گواهی ولادت به ترتیب بالا و یا به روشهای مختلف دیگر، سناریویی است که به علت عدم دقت و توجه کادر درمانی به کراّت تکرار می شود و در واقع کادر درمانی ناخواسته در این امر دخالت مؤثر داشته اند. شاید به این علت است که قانون عامل زایمان را مسئول اصلی صدور گواهی ولادت دانسته و این وظیفه را بر عهده وی قرار داده است و نه فرد دیگر!از این رو به نظر می رسد که برای جلوگیری از چنین رخدادهایی لازم باشد که اول: هر مادر بارداری که در مرکز درمانی بستری می شود در اولین فرصت با مدارک هویت معتبر احراز هویت گردد. دوم:لازم است دراولین فرصت گواهی ولادت توسط عامل زایمان صادر گردد. سوم: تا زمان صدور گواهی ولادت اجازه ترخیص به مادر داده نشود.