با پیشرفت علم پزشکی ، بشر قادر شده است که به تشخیصهای بزرگی دست یابد . یکی از این روشهای تشخیصی بسیار دقیق و علمی ، بررسی کروموزومهای انسان در مراحله زندگی جنینی است که این تکنیک به آمنیوسنتز مشهور می باشد در این تکنینک ارزشمند متخصصان با وارد نمودن یک سوزن باریک از جدار شکم به داخل رحم ، مقدار ناچیزی از مایع آمنیون را جهت بررسی های کروموزومی برداشته و با تکنیکهایی که فراتر از دانش نویسنده این مقاله است تعداد و شکل کروموزمهای جنین را بررسی می نمایند و در نهایت از این طریق پاره ای از اختلالات کروموزومی تشخیص داده می شود که در صورت تأیید چنین اختلالالتی در پاره ای ازکشورها دیگربه والدین پیشنهاد ختم حاملگی داده می شود.
اما مسئله در کشور ما و بر اساس قوانین فعلی کمی متفاوت است.
همانگونه که می دانید انجام تست آمنیوسنتز باید حداقل در هفته شانزدهم جنینی صورت گیرد و اگر قبل از این زمان انجام شود بر اساس رفرنسهای موجود، پاسخ بدست آمده فاقد اعتبار لازم است و احتمال اشتباه در آن بسیاربالا خواهد بود . در ضمن بعد از انجام امنیوسنتز نیز حدود 2 الی 3 هفته زمان می برد تا پاسخ نهایی بررسی کروموزومی آماده گردد. در چنین حالتی سن حاملگی به حدود 18 الی 19 هفته رسیده است. از طرف دیگر قانون، انجام سقط درمانی را تنها تا چهار ماهگی و آن هم با وجود شرایط خاص، مجاز دانسته است .
مشکل اصلی در اینجاست؛ والدینی که پاسخ آمنیوسنتز جنین ایشان اختلال کروموزومی واضحی را گزارش نموده است جهت انجام سقط درمانی به مرجع قانونی زیربط (پزشکی قانونی) مراجع می نمایند ولی با توجه به سن حاملگی(بالای 4ماه) مجوز قانونی برای سقط چنین جنین ناقصی صادر نمی گردد در اینجا دو حالت پیش می آید
1. این والدین پریشان سعی خواهند نمود که از طریق سقط غیر قانونی (جنایی) اقدام به حل مشکل نمایند!
2. حاملگی ادامه پیدا کرده و یک نوزاد ناقص به همراه مشکلات عدیده جسمی و روانی به دنیا خواهد آمد که بار عاطفی و مالی زیادی برای خانواده و نیز اجتماع به همراه خواهد داشت
حال باید از خود بپرسیم که با وجود محدودیت قانونی فعلی برای سقط جنین، در چنین مواردی آیا انجام آمنیوسنتز برای خانواده هایی که می خواهند بر مسیر قانون گام بردارند امری منطقی به نظر می رسد یا اقدامی بیهوده و تنها صرف هزینه نسبتاً زیاد به همراه پذیرش ریسک انجام امنیوسنتز است ؟