سوال مهمی که قصد داریم امروزبه آن بپردازیم این است که آیا پزشک می تواند ارتباط درمانی خود با بیمار را به صورت یک طرفه قطع کند و آیا بیمارنیز چنین حقی دارد یا خیر؟ زمانی که بیماری به طبیبب مراجعه نمود و طبیب وظیفه درمان وی را بر عهده گرفت در واقع یک قرارداد اخلاقی و نیز قانونی بین پزشک و بیمار بسته شده است که از جانب بیمار قابل فسخ می باشد بدین مفهوم که بیمار این حق را دارد که هر زمان که خواست ارتباط درمانی خود با پزشک را قطع نماید و پزشک هیچگونه حقی مبنی بر وادار نمودن بیمار به ادامه درمان توسط خویش ندارد اما لغو این رابطه درمانی از جانب پزشک بدون وجود عذر موجه فاقد وجاهت قانونی و اخلاقی است به گونه ای که پزشک موظف به ارائه خدمات درمانی به بیمار خود می باشد و اجازه ندارد بیمار را بدون داشتن دلیل منطقی و محکمه پسند رها نماید در ماده 19 آیین نامه انتظامی سازمان نظام پزشکی چنین آمده است " پزشک معالج مسئول ادامه درمان بیمار خود است مگر اینکه بیمار یا بستگان او مایل نباشند." بنابراین قطع ارتباط درمانی از طرف پزشک بدون دلیل موجه یک خطای انتظامی محسوب شده و می تواند باعث محکومیت وی گردد اما از بعد قانونی نیز این امر می تواند جرم محسوب گردد قانونِ مسئولیت مدنی، افراد را مسئول جبران خساراتی که به دیگران وارد نموده اند می داند لذا اگر قطع ارتباط درمانی پزشک با بیمار موجب ایجاد آسیب و یا ضرر مادی یا معنوی به بیمار گردد در چنین حالتی بیمار حق دارد با مراجعه به مراجع قانونی درخواست غرامت نماید. اما در مواردی پزشک حق دارد که ارتباط درمانی خود با بیمارش را قطع نماید ازجمله زمانی که ادامه درمان بیمار توسط پزشک ممکن نباشد که در چنین حالتی لازم است پزشک بیمار را به پزشک با تخصص و تبحر لازم جهت ادامه درمان ارجاع نماید چندی پیش با موردی برخورد کردیم که پزشکی به دلیل تمایلات عاشقانه بیمارش نسبت به خود!، که باعث ایجاد مشکلات خانوادگی جدّی برای وی گردیده بود از ادامه درمان بیمار سرباز زده بود پزشک مذکور با ارائه مدارک مستند در این خصوص از اتهام عدم ادامه درمان بیمارش تبرئه گردید البته یاد آور می شویم که در موارد اورژانس پزشک چنین حقی نداشته و باید درمان بیمار را به هر ترتیب و در هر شرایطی ادامه دهد.