مفهوم اخذ رضایت High Risk چیست؟ خانم مسنی به دلیل شکستگی شفت فمور بستری می شود و قرار است که تحت عمل جراحی قرار گیرد با توجه به سابقه بیماری قلبی و نیز سابقه سی ساله دیابت، پزشک معالج درخواست مشاوره غدد و قلب برای بیمار مذکور می کند هر دو پزشک مشاور در پاسخ به مشاوره مذکور پیشنهاد اخذ رضایت و برائت High Risk از بیمار و خانواده وی می کنند و پزشک معالج نیز از بیمار و همراهان وی اخذ رضایت مذکور را می نماید. بیمار به اتاق عمل برده شده ولی متأسفانه در حین عملMI نموده و علی رغم کلیه اقدامات درمانی که بر اساس موازین علمی صورت می گیرد فوت می نماید. حال سوال این است که آیا اخذ چنین رضایت و برائتی ارزش قانونی دارد یا خیر؟ ظاهر امر بیانگر این موضوع است که همه چیز بر اساس موازین علمی و نیز قانونی صورت گرفته است و بیمار و همراهان وی در کمال آگاهی خطرات و عوارض چنین عملی را پذیرفته اند پس پزشک معالج تقصیری در فوت بیمارش ندارد اما در این میان یک نکته اساسی و بسیار مهم وجود دارد که بر می گردد به مفهوم رضایت و برائت High Risk. و آن نکته این است که آیا در چنین بیماری راه دیگری بجز جراحی وجود داشته است یا خیر؟ و آیا بیمار و بستگانش در جریان تمامی راههای درمانی موجود قرار گرفته اند؟ مسلماً اگر عمل جراحی در چنین بیماری با خطر بالایی همراه باشد این حق بیمار است که از سایر راههای درمانی ممکن نیز اطلاع داشته و به وی حق انتخاب داده شود پس اخذ رضایت و برائت High Risk تنها زمانی ارزش دارد که اولاً بیمار از وضعیت خاص خود آگاه باشد و درثانی در جریان راهها و روشهای مختلف درمانی ممکن و احتمال موفقیت و نیز خطرات و عوارض هر روش قرار گیرد و در نهایت با مشاوره و همفکری پزشک معالج، راه مناسب را انتخاب نماید مسلماً در چنین مواردی پزشک باید سعی کند که بهترین و منطقی ترین روش را به بیمار پیشنهاد دهد. اما پزشک هرگز حق ندارد که روشی را به بیمار تحمیل نماید. یادمان باشد که اگر اخذ برائت آگاهانه نباشد و بیمار در جریان تمامی روشهای درمانی ممکن و خطرات این روشها قرار نگیرد چنین رضایت و برائتی فاقد وجاهت قانونی لازم است. در پرونده مطرح شده در بالا، خانواده بیمارفوتی، مدعی بودند که اگر پزشک معالج در خصوص وجود روش درمانیِ غیر جراحی با ما صحبت کرده بود ما ترجیح می دادیم که مادرمان زنده بماند اگر چه دیگر نتواند راه رَوَد.!