یکی دیگر از نکات مهم در امرنسخه نویسی، رعایت تجویز میزان داروی مورد نیاز بیمار، جهت بیماری فعلی وی می باشد چرا که تجویز مقدار زیادی ازیک یا چند دارو در یک نسخه می تواند مشکلات قانونی برای پزشک ایجاد کند به مثال زیر توجه کنید: فردی به علت افسردگی به پزشک مراجعه می نماید و پزشک برای وی داروهای لازم از جمله داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای را تجویز می نماید. در مراجعه بعدی پزشک ضمن معاینه مجدد بیمار، دوز داروهای تجویزی را تنظیم نموده و نسخه دیگری برای بیمار می نویسد. بیمار به دلیل فاصله زیاد محل سکونت خود با مطب پزشک درخواست می کند که تعداد داروهای تجویزی برای وی به گونه ای باشد که حد اقل برای مدت سه ماه کفایت نماید لذا پزشک برای بیمار از هر یک از داروهای مورد لزوم 300 قرص را نسخه می کند.بیمار متعاقب گرفتن داروها به قصد خودکشی اقدام به مصرف تمامی آنها به صورت یک جا می نماید و بر اثر شدت مسمومیت فوت می کند. خانواده بیماراز پزشک به دلیل تجویز تعداد زیاد دارو، خارج از حد مورد نیازکه می تواند عاملی مؤثر در شدت مسمومیت ناشی از خودکشی و درنتیجه مرگ بیمار باشد شکایت می نمایند . در نهایت تجویزداروبا مقادیر خارج از میزان علمی برای چنین بیماری باعث ایجاد مشکلاتی برای پزشک در مراجع قانونی می گردد و ...... لذا چنین به نظر می رسد که پزشک باید همیشه به زمینه suicide و احتمال اقدام به آن در بیمار توجه داشته باشد و داروها و خصوصاً داروهای خطرناکتر را به میزان بیش از نیاز و خارج از حد متعارف برای بیمار نسخه نکند. این نکته را حتی برای داروهای به ظاهر کم خطرتر که به طور شایع جهت بیماران تجویز می گردد نیز باید رعایت کرد برای مثال تجویز 10 یا حداکثر 20 عدد قرص استامینوفن برای یک بیمار سرماخورده کافی است و تجویز 50 یا 60 عدد قرص استامینوفن در یک نسخه برای چنین بیماری جز ذخیر شدن دارو در منازل افراد و یا مصرف بیجا و خودسرانه آن و یا استفاده ازدارودر موارداقدام به خودکشی چیز دیگری در بر نخواهد داشت پس پزشک باید با توجه به وضعیت هر بیمار و نیاز وی، تعداد معقولی از دارو را برای وی نسخه نموده و از نوشتن نسخه هایی با تعداد داروی خارج از حد متعارف اجتناب نماید .