یکی از مشکلات مهم در مقوله نسخه نویسی ، تحویل داروی نادرست به جای داروی تجویز شده به بیمار است که این امر معمولاً به دلیل بی حوصلگی و عجله پزشکِ نویسنده نسخه و یا عدم توجه کافی مسئول داروخانه به مندرجات نسخه پیش می آید.
بسیار مشاهده شده است که به علت نزدیک بودن املای بعضی داروها به یکدیگر،داروخانه داروی دیگری را به اشتباه به بیمار تحویل داده است مثلاً به جای metronidazol داروی mebendazol و یا به جای cotrimoxazol داروی clotrimazol و یا به جای diphenoxylat داروی diclofenac یا Digoxine تحویل بیمار گردیده است
در اینجا به مواردی که رعایت آنها باعث رفع این مشکل می گردد اشاره می کنیم
1. استفاده از حروف متصل انگلیسی و ناخوانا بودن نسخه از جمله مهمترین عوامل است لذا پیشنهاد می گردد که نام داروها به صورت حروف جدا از هم و خوانا درج گردد.
2.دوری جستن از اختصار نویسی. برای مثال بسیاری از همکاران در زمان نوشتن داروی آموکسی سیلین تنها به نوشتن Amox… اکتفا می کنند و همینطور در مورد سایر داروها اختصار نویسی می کنند و در واقع بار کشف نام واقعی دارو را بر عهده همکار داروساز می گذارند که صد البته عملی غیر حرفه ای و خودپسندانه است چرا که داروسازمسئول کشف رمز نسخه های پزشک نیست!
3. ذکر شکل دارویی تجویز شده می تواند از اشتباه در تحویل داروهایی که تشابه اسمی دارند جلوگیری نماید که در این حالت دیگر قرص خوراکی کوتریموکسازل با قرص واژینال کلوتریمازول اشتباه نخواهد شد
4. لازم است دوز داروی تجویزی در نسخه مشخص گردد چرا که این امر در مواردی که همکار داروساز به هر دلیلی در تعیین دقیق نام دارو دچار مشکل گردد می تواند کمک کننده باشد برای مثال در این حالت حتی اگر نسخه ناخوانا هم باشد دیگر قرص 50mg دیکلوفناک با قرص 0.25mg دیگوکسین اشتباه نخواهد شد
5. ثبت نحوه و مدت زمان مصرف دارو نیز می تواند در امر تشخیص داروی تجویز شده مؤثر باشد برای مثال با ثبت مصرف داروی دیفنکسیلات به صورت روزی 3 قرص تا رفع اسهال بیمار، دیگر داروخانه این دارو را با قرص دیفن هیدرامین که تا زمان رفع رینیت بیمار تجویز شده است اشتباه نخواهد نمود
6. راهکار بعدی مراجعه مجدد بیمار به پزشک و بررسی داروهای دریافت شده توسط وی از داروخانه است