يكي از سوالاتي كه مكرراً از طرف كادر درماني عنوان مي گردد اين است كه مسئول حفاظت جسمی بيمار در زمان بستري با كيست؟ و اگر بيمار در زمان بستري دچار آسيب يا جراحتي شود چه كسي مسئول است ؟اجازه بدهید این مطلب را در قالب چند مثال مطرح کنیم مورد اول: خانم مسني به دلیل CVAدر بخش مراقبتهاي ويژه ICU يك مركز درماني بستري مي گردد در نيمه شب به دليل پايين بودن گارد كنار تخت خواب، بيمار از تخت سقوط مي كند و دچار شكستگي استخوان بازوي چپ مي گردد. همراهان بيمار از عدم رسيدگي لازم به بيمارشان شكايت دارند و پرونده جهت رسيدگي از طرف دادگاه به پزشكي قانوني ارجاء مي گردد. مورد دوم: بيمار آقاي 58 ساله اي است كه با تشخيص MI در CCU يك مركز درماني بستري مي گردد. اين بخش در شيفت شب داراي 3 پرستار شبكار مي باشد در ساعت 30/20 يكي از پرستاران جهت صرف شام بخش را ترك مي كند . بيمار مذكور كه دچار توهمات شديد شده است به طور ناگهاني از تخت پايين آمده و به سمت پنجره ميرود و قصد دارد كه خود را از پنجره به پايين بياندازد (CCU در طبقه پنجم قرار داشته است) دو پرستار خانم حاضر در بخش بلافاصله به طرف بيمار رفته و سعي در مهار كردن وي مي نمايند اما به دليل جثه بزرگ بيمار و قدرت عضلاني زيادي كه داشته است نمي توانند وي را مهار كنند و بيمار از طبقه پنجم به پايين سقوط مي كند و به دليل آسيب شديد جمجمه فوت مي كند. خانواده بيمار به دليل عدم فراهم نمودن امكانات حفاظتي لازم و عدم حضور كادر درماني كافي در بخش از بيمارستان شكايت مي كنند و پرونده به پزشكي قانوني ارجاء مي گردد. حال سوال اين است كه در اين مواقع چه فرد يا افرادي مقصر مي باشند؟ اين موضوع را بايد از چند جهت مورد بررسي قرار داد 1ــ بيمارستان موظف است امكانات حفاظتي لازم را در بخشها فراهم نمايد براي مثال اگر پنجره هاي بخش روانپزشکی و یا CCU بيمارستان در مثال اخیر داراي نرده و حفاظ مناسب باشد هرگز اين تراژدي اتفاق نمي افتد ( با عنايت به اينكه بر اساس مطالعات صورت گرفته بيماران بستري در بخش CCU به طور شايع دچار توهم مي گردند). پس در اين حالت مسئول فني مركز درماني مقصر مي باشد 2ــ اگر پزشك معالج با توجه به وضعیت خاص بیمار خود، دستور بالا دادن گارد كنار تخت را داده باشد و يا در پرونده به بستن دستهاي بيمار به منظور مهار وي اشاره نموده باشد و پرستار اقدام به اين امر نکند و يا به صورت اصولي اين كار را انجام نداده باشد و بيمار از تخت بیفتد مسئول پرستار خواهد بود 3ـ‌ـ اگر با توجه به وضعيت روحي رواني بيمار و نيز سطح هوشياري وي ،پزشك معالج علي رغم نياز به حفاظت و مهار بيمار چنين دستوري را در پرونده به صورت مكتوب درج نكرده باشد و بيمار بر اثر اين امر دچار آسيب گردد در اين حالت پزشك مقصر خواهد بود پس باید توجه داشت که بیماران بستری در مراکز درمانی خصوصاً آنانی که دچار اختلالات روحی روانی و یا دچار افت سطح هوشیاری می باشند علاوه بر ارائه درمان های لازم نیاز به مراقبتهای ویژه فیزیکی دارند و کادر درمانی در این خصوص دارای مسئولیت می باشند